Einkamál í dagsljósinu

Ása Sólveig Guðmundsdóttir var ein skærasta stjarnan á áttunda áratugnum. Hún vakti mikla athygli fyrir fyrstu skáldsögu sína Einkamál Stefáníu sem fjallaði um unga, aðþrengda konu í úthverfi sem glíma mátti við þung og erfið fjölskyldumál. Sagan þótti lyftistöng fyrir nýju kvennahreyfinguna á Íslandi og hlaut Ása Sólveig mikið lof fyrir bók sína.

Í viðtali við Dagblaðið sagði Ása Sólveig að hana langaði ,,til að skrifa um líf kvenna eins og það í raun og veru er, en ekki setja upp glansmynd af því,[...] og ég skrifa um konur, því heim karla gjörþekki ég ekki. En ég get ómögulega séð að kynin séu fjendur og ég hef aldrei öfundað karlmenn. Þeir eru reyrðir í fyrirvinnuhlutverk allan guðslangan daginn og á næturnar eiga þeir að standa sig í bólinu — og geta þar engu leynt." (Dagblaðið, 48. tölublað (26.02.1979))

Ása Sólveig fékk Menningarverðlaun Dagblaðsins árið 1978 og var Einkamál Stefaníu önnur tveggja bóka sem tilnefnd var til Bókmenntaverðlauna Norðurlandaráðs sama ár.