SKÁLD.IS

Val bóka sem tilnefndar eru til íslensku bókmenntaverðlaunanna fer þannig fram að Félag íslenskra bókaútgefenda skipar dómnefndir sem velja fimm úr þeim bókum sem lagðar eru fram til tilnefningar (af bókaútgefendum). Lokadómnefnd sem velur eina bók er skipuð af formönnum dómnefnda og einum sem forseti Íslands tilnefnir og er sá jafnframt formaður dómnefndar. Verðlaunin eru nú afhent í 30. sinn. Verðlauna­upp­hæðin er ein millj­ón króna fyr­ir hvert verðlauna­verk. Verðlaunahafi í flokki barna- og ungmennabókmennta 2018: Silf­ur­lyk­ill­inn eft­ir Sigrúnu Eld­járn Tilnefndar: Sag­an um Skarp­héðin Dungal sem setti fram nýj­ar kenn­ing­ar um eðli al­heims­ins eft­ir Hjör­leif Hjart­ar­son og R

Minningasaga Bjargar Guðrúnar Gísladóttur, Hljóðin í nóttinni, ollu nokkru fjaðrafoki þegar hún kom út 2014. Aðallega vegna þess að þar er sagt frá kynferðislegri misnotkun þekkts barnakennara gagnvart nemendum sínum. En það er fleira áhugavert í bókinni því Björg Guðrún gerir upp við fortíðina, segir frá uppruna sínum og barnæsku í Reykjavík á sjöunda áratugnum, erfiðri lífsbaráttu eftir að hún komst á legg, höfnun, þunglyndi, átröskun, vonbrigðum, ofbeldi og sársauka. Fjölskylda hennar bjó fyrst í Höfðaborginni, en það var bráðabirgðahúsnæði sem hrófað var upp til að mæta húsnæðisleysi í Reykjavík um 1940. Íbúðirnar voru pínulitlar og hrollkaldar, hreinlætisaðstaða var bágborin, skólpleiðs

Í Morgunblaðinu í dag er fjallað um Bókmenntasögu Jóns úr Grunnavík (1705−1779), sem skrifuð var snemma á 18. öld. Í síðasta hluta bókarinnar er umfjöllun um skáld- og lærdómskonur en Jón var fyrstur til að fjalla um konur í slíku riti. „Ei þykir mér vert að annotera þær sem ei hafa gjört annað en nokkrar liðlegar einstaka vísur, heldur þær sem í bóklegum kúnstum eður skáldskap hafa yfirgengið almennar konur og verið karlmönnum jafnvægar“ (229). Það er ekki nóg að hafa ort vísu til að komast í bókmenntasöguna en nægir að hafa ort einn sálm. Það gerði Þóra Tómasdóttir (17. og 18. öld); „einn sálm um útför Ísraelsfólks af Aegypto“ sem enginn veit frekari deili á en fram kemur að Þorvaldur ein

Sólveig Pálsdóttir rithöfundur var útnefnd bæjarlistamaður Seltjarnarness 2019 við hátíðlega athöfn á bókasafni Seltjarnarness föstudaginn 18. janúar. Þetta er í 23ja sinn sem bæjarlistamaður Seltjarnarness er útnefndur en í fyrsta sinn sem að rithöfundur hlýtur þennan heiður. Frá árinu 2013 hefur Sólveig starfað sem rithöfundur. Þegar hafa komið út eftir hana fjórar glæpasögur sem allar hafa hlotið góða dóma og vinnur Sólveig nú að sinni fimmtu bók sem kemur út í haust. Fyrsta skáldsagan hennar, Leikarinn kom út árið 2012, Hinir réttlátu árið 2013, Flekklaus árið 2015 og Refurinn árið 2017. Sólveig er í skáldatalinu. Til hamingju!

Hún var góð stemningin í Höfða við afhendingu Fjöruverðlaunanna í gærdag. Þetta var í þrettánda sinn sem Fjöruverðlaunin voru afhent og að þessu sinni hlutu fimm konur verðlaunin. Líkt og undanfarin ár var verðlaunagripurinn eftir listakonuna Koggu en hún styrkir jafnan verðlaunin með því að gefa vinnu sína og efniskostnað. Verndari Fjöruverðlaunanna, borgarstjóri Reykjavíkur, steig fyrstur á stokk og bauð gesti velkomna. Þá sté í pontu Brynhildur Heiðar- og Ómarsdóttir, formaður Félags um Fjöruverðlaunin, og kynnti verðlaunin. Sú venja hefur skapast að verðlaunahafi síðasta árs afhendi arftaka sínum verðlaunin en það þurfti að hafa annan hátt á í tilfelli Kristínar Helgu Gunnarsdóttur, því

Eflaust lítum við mörg til baka á miðjum aldri og finnst útkoman ekki frásagnarverð. Við sjáum röð hversdagslegra atburða og minni okkar er fullt af misskýrum myndum sem saman virðast tæpast mynda efni í heillega og burðuga sögu. Fæstum finnast minningar sínar þess virði að skrá þær á blað, hvað þá að gefa út á bók, en vera kann að einhverjum snúist hugur eftir lestur á 90 sýnum úr minni mínu eftir Halldóru Thoroddsen. Bókin inniheldur minningar úr lífi höfundarins sem í inngangi bendir lesendum á að hér sé athyglinni beint að hversdagslegum viðburðum sem jaðra við að vera ekki í frásögur færandi. Í framhaldi af því segir hún: „Er ég velti fyrir mér viðburðasnauðu lífi mínu, kemst ég að raun

Fjöruverðlaunin, bókmenntaverðlaun kvenna á Íslandi voru veitt við hátíðlega athöfn í Höfða í dag, miðvikudaginn 16. janúar.Verðlaun voru veitt í þremur flokkum. Hlaut Guðrún Eva Mínervudóttir verðlaunin í flokki fagurbókmennta fyrir smásagnasafnið Ástin, Texas, Kristín Helga Gunnarsdóttir í flokki barnabókmennta fyrir bókina Fíasól gefst aldrei upp og Auður Jónsdóttir, Bára Huld Beck og Steinun Stefánsdóttir hlutu verðlaunin í flokki fræðibóka og rita almenns eðlis fyrir Þjáningarfrelsið – óreiða hugsjóna og hagsmuna í heimi fjölmiðla. Ástin, Texas eftir Guðrúnu Evu Mínervudóttur Í umfjöllun dómnefndar um verk Guðrúnar Evu segir: ,,Smásagnasafnið Ástin, Texas eftir Guðrúnu Evu Mínervudóttu

Um Lastafans og lausar skrúfur eftir Diddu (1995) ,,Það er langt síðan mér hafa borist jafn hispurslaus, berorð, sjokkerandi og um leið vönduð og vel gerð ljóð í hendur." Hún er ruddaleg, kjaftfor, hörð, töff og kaldhæðin en samt svo agnarsmá inni í sér. Skrifar um líf utangarðsmannsins, drykkjukonunnar og dópistans af þvílíkri ástríðu að lesandinn fær einsemdina og ömurleikann beint í æð, verður dapur en um leið hugfanginn yfir snilld skáldkonunnar sem hlífir hvorki sér né lesendum sínum. Yrkir kotroskin um sukk, svall og ríðingar Didda lýsir í fyrstu ljóðabók sinni manneskju sem hefur glatað sjálfsvirðingunni en reynir að láta sem ekkert sé þar sem hún yrkir kotroskin um sukk, svall og r

Iðunn Steinsdóttir orti árið 1973: Ég ferðaðist um firnindi og klungur á fjallaslóð við augum blasti urð og jökulsprungur og auðnin hljóð. En innst í þessu ördeyðunnar landi ég undur leit því eyrarrós þar óx úr grýttum sandi svo ung og teit. Á öðrum stöðum aðrar rósir skarta við ómælt hrós en engin gerir auðnina svo bjarta sem eyrarrós. Mynd: Picssr

Þrjár skáldkonur stíga nú fram úr þykkri þoku fortíðar. Eftir fyrstu nafngreindu skáldkonuna í íslenskum bókmenntum, Steinvöru Sighvatsdóttur, er aðeins varðveitt hálf draumvísa. Hið magnaða trúarkvæði Geðfró er eignað Siggu skáldu sem talið er að hafi látist úr bólusótt 1707. Helsta kvenkyns rímnaskáldið er hin kunna Steinunn Finnsdóttir. Steinvör Sighvatsdóttir (d. 1271) Sigga skálda (d. 1707?) Steinunn Finnsdóttir (d. 1710)

Guðrún Lárusdóttir var merkiskona og rithöfundur sem lést í hörmulegu bílslysi 1938 ásamt tveimur dætrum sínum.

Fjórar skáldkonur hafa nú bæst við Skáldatalið sem allar eiga það sameiginlegt að hafa hlotið Íslensku barnabókaverðlaunin fyrir verk sín. F.v.: Margrét Tryggvadóttir, Elísa Jóhannsdóttir, Hrund Þórsdóttir og Bryndís Björgvinsdóttir. Konurnar í Skáldatalinu eru þar með orðnar 200 talsins!

Þura í Garði, Mývatnssveit, byrjaði snemma að yrkja. Hún lét engan eiga hjá sér og var landsfræg fyrir hnyttni og hagmælsku. Vísur hennar voru gefnar úr á bók 1939 og endurútgefnar 1956. Í Héraðsskjalasafni Þingeyinga á Húsavík er að finna handritasafn Þuru sem er lítt rannsakað.

Þrjár skáldkonur sem heita Þuríður/Þura hafa bæst við skáldatalið síðustu daga. Þura í Garði Þuríður frá Bæ og Þuríður Guðmundsdóttir

Fyrsta skáldkona ársins 2019 stikar inn á sviðið, Þuríður Guðmundsdóttir frá Bæ. Hún hóf að skrifa á efri árum, sendi frá sér sex skáldsögur og átti sennilega meira í handraðanum.